Een jaar bijna voorbij: hoe staat het met mijn boek?

Tja, het is hier vaak akelig stil, ik weet het. Ik heb het al meer gezegd: doordat ik nu werk gevonden heb door te schrijven in opdracht (voor internet) , schiet het creatief schrijven er  nogal bij in. Als ik dan 's avonds zit, pak  ik liever mijn breipennen of een kleurpotloodje...of een boek. Maar ja: het blijft wel kriebelen. Soms waag ik toch een paar woordjes, maar er echt tegenaan gaan, lukt niet echt. Ik heb me al regelmatig afgevraagd of ik die droom dan maar moet opgeven. Maar dat antwoord is simpel: daarvoor kriebelt het teveel!

Toch is mijn goede voornemen niet helemaal mislukt. Ik ben nog steeds van plan om dit verhaal tot een goed einde te brengen. Het mag misschien niet opschieten: ik fladder in ieder geval een stuk minder van verhaal naar verhaal.

Het duurt nog een paar weekjes, toch denk ik dat het voornemen van dit jaar gezellig doorschuift naar 2016....

Hoe het nu met mijn verhaal zelf gaat? Het verhaal is ongeveer duidelijk, voor zover je zoiets kan zeggen aan het begin van je schrijfproces, want gaandeweg verandert het vast nog! Maar eigenlijk is dat juist een mooi avontuur. Het verhaal zelf hangt nu ergens in hoofdstuk drie (schaam...schaam...), maar de komende weken staat het tekstschrijven op een lager pitje ivm de feestdagen, dus wie weet heb ik dan in de avond weer meer fut in schrijven!

En lezen over schrijven doe ik nog altijd. Waarbij vooral het blad Schrijven favoriet is. De online versie is ook interessant! Dat is schrijvenonline. Maar ook boekschrijven vind ik leuk om te lezen.

afb. morguefile.com

Heb jij nog een leuke site over schrijven?

Vakantie is weer voorbij...schrijven, kreng!

Zo, dat is dus weer de vakantie. Voorbij het luieren, het heerlijk "niet op de tijd hoeven letten"....en ik had mezelf de laatste paar weken de vrijheid gegeven om geen teksten te hoeven schrijven...

Maar deze week zijn de twee jongsten weer begonnen. En probeer ik ook weer aan het schrijven te slaan. Teksten schrijven voor het financiële verhaal en ook het creatieve schrijven begint weer te kriebelen....

Die teksten schrijven gaat zo simpel nog niet, want blijkbaar moeten ook de opdrachtgevers nog van vakantie terug komen ;-) Binnenkort zal ook het redactiewerk van de sportvereniging wel weer beginnen.

Maar goed, ik hoop zo weer wat meer tijd te hebben om ook hier zo af en toe wat van me te laten horen!

Hebben jullie een fijne vakantie gehad?

Als je personage voorbij loopt.....

Gistermiddag in het zwembad. Als ik op het veld ga zitten, zie ik haar: het kleine meisje uit mijn verhaal....Nou ja, oké, dat was ze uiteraard niet. Maar ik had wel meteen: ja, zo moet ze zijn.
Een klein vrouwtje, nog meer baby dan kind. Rode haartjes, beetje slag erin.

Ik had graag een fotootje willen maken. Maar dat vind ik ook weer zo raar....en om nou naar die vader te lopen met de vraag: mag ik een foto maken van uw dochtertje? Neuh....dat zie ik mezelf ook weer niet doen.

Tuurlijk gebeurt het wel vaker dat mensen voorbij lopen en ik denk dat hij of zij op mijn personage lijkt of juist andersom: een persoon geeft me ideeën voor een rolletje in mijn boek.

Hebben jullie dat ook weleens? Bij fotootjes op internet of in een blad kan je er nog voor kiezen om deze uit te knippen/af te laten drukken, maar wat doe je als het in het echt gebeurt?
Ik niet zoveel meer dan de beelden goed in me opnemen..

Een ander vrouwjte, van morguefile.com afgeplukt....

En wat doen jullie?

Tien tips om niet te stoppen met schrijven....hé, die zijn voor mij!

afb. morguefile.com

Per mail kreeg ik tien tips voor mijn kiezen van David Mulder over het blijven schrijven.
De laatste tip is grappig....maar die schrap ik maar even ;-)

Maar de meesten zijn zeker goed. (en bekend).
Punt 1 heb ik al gedaan: hier dus!
Veel van de andere punten poog ik al te doen, maar puntje twee is nog niet echt mijn ding...dus hé, dat ga ik maar eens proberen dan! Word ik alvast niet slechter van ;-)

Nu schrijf ik wel elke dag, vaak als tekstschrijver op freelancebasis....lekker vrij in je tijd, maar dat geeft eigenlijk ook een probleem. Want doordat er geen echte vaste tijden voor staan, gaan er zo vaak andere dingen even eerst...zucht.

Morgen heb ik een lange dag voor mezelf: de jongsten zijn op schoolreis, dus ik heb geen kindjes tussen de middag die ik op moet halen en wegbrengen enzo.....

Misschien dat ik dan maar weer eens stiekem een uurtje ga sfeertje proeven....Hou jullie op de hoogte!

Zelf ook de tips zien? Zoals je misschien al had ontdekt: dat kan dus bij boekschrijven.nl

En dan barst je opeens van de inspiratie....maar waar haal je dan de tijd vandaan?

Ik weet niet eens waar het nu opeens vandaan komt, maar ik wil de laatste dagen weer lekker schrijven...ik heb heerlijk veel ideeën voor mijn verhaal. Alleen dan volgt een praktisch probleem: tijd!

Waar haal je dan de tijd vandaan als je al vol zit met verplichtingen? Freelancewerk mag dan misschien niet aan tijden vast zitten, maar het moet wél gebeuren.....en dan nog alle huiselijke beslommeringen en schoolverplichtingen e.d. erbij.

Dus is het vooral 's avonds een uurtje schrijven als de mannen op bed liggen. Maar eigenlijk zou ik veel méér willen schrijven.....Soms snoep ik weleens een kwartiertje extra terwijl ik aan de koffie zit, ofzo. Maar vaak schiet dat ook niet op.
Dus eh...sorry...mijn blogje wordt niet veel langer: ik ga even schrijven! ;-)

Hoe doen jullie dat? Wanneer komen jullie aan schrijven toe?

O ja: update wat  betreft mijn verhaal/boek. Ik ben bijna klaar met hoofdstuk twee!

afb. morguefile.com

Inspiratie halen uit andere boeken....mag dat?

Ik las pas in de krant dat muziek soms teveel op andere muziek lijkt en dat mag niet......als je dan hoort om welke liederen het gaat vind ik dat erg ver gezocht. Volgens mij kunnen de artiesten dan ondertussen wel gaan stoppen, want alles lijkt wel op de één of andere manier op iets wat eerder gepubliceerd is.

Zo is het natuurlijk ook met boeken. Veel is al geschreven..dus wanneer spreek je nou van "jatten"in dit geval?

Ik heb weleens een idee voor een verhaal en ben dan stomverbaasd dat ik een soort gelijk verhaal opeens zit te lezen...hebben jullie dat ook weleens? Het gaat dan om boeken die ik nog helemaal niet kon. Dus kan ik het toch echt niet daarvan hebben.

Natuurlijk mag jatten niet. Maar inspiratie opdoen is toch iets heel anders. Je leest soms boeken die jou weer de inspiratie geven om verder te gaan met schrijven.
Onnodig te zeggen dat ik het ook niet leuk zou vinden als mijn verhalen gekopieerd zouden worden.....

Maar als ik dan dat artikel over de muziek herinner..dan vraag ik me wel af hoe lang het nog duurt voor schrijvers elkaar van plagiaat gaan beschuldigen. Gebeurt een enkele keer al, natuurlijk. Ik herinner me van jaren geleden dat meneer Brown ook beschuldigt werd. Maar sommige onderwerpen zijn zo simpel te bedenken....dus hoe kan je zoiets nou ooit beoordelen? Wanneer is iets plagiaat of gewoon stom toeval?

Zomaar een overdenkinkje....barst los: wat vinden jullie?

Weer in het verhaal gedoken

Om weer een beetje het verhaal voor mezelf te laten "leven"ben ik deze week gewoon maar weer eens gaan zitten om te gaan schrijven. Gewoon even doen en niet al te moeilijk doen ;-)

Het verhaal zit weer in mijn hoofd. Ik heb weer ideeën genoeg en nu maar op zoek naar momenten dat schrijven ook gaat lukken.....oké, die tijd kan je ook maken. Maar toch zijn er ook nog dingen waar je echt niet onderuit komt...

Ik bedacht me vandaag, naar aanleiding van een boek uit de bieb, dat schrijfstijl misschien nog wel belangrijker is dan het verhaal op zich....
Met regelmaat lees ik boeken waarvan ik me achteraf afvraag wat er nou zo bijzonder aan was. En toch kon ik het boek niet wegleggen. Antwoord is vrij simpel: door de stijl van het verhaal word je erin gezogen. Daar tegenover staan ijzersterke verhalen war niet doorheen te komen is....
Vraag blijft dan natuurlijk: wat vind je als schrijver dan belangrijker? Tja....allebei is natuurlijk de beste optie! :-)

Een oud huis komt ook voor in mijn verhaal....
(afb. morguefile.com)

Mijn nederige excuses....

afb. Morguefile.com

Tja...wat zal ik zeggen. Het kwam er gewoon niet van. Niet van mijn blog, maar eigenlijk ook niet van schrijven. Teveel andere dingen die toch echt moesten gebeuren en nog meer....

Mijn nederige excuses dus voor het niet reageren op reacties en voor het niet bijhouden van mijn schrijfvorderingen (die er dus simpelweg ook niet waren... schaam)

Dus...eh...we gaan het dan maar weer proberen...

Stand van zaken: ik ben ergens halverwege hoofdstuk 1..pas. Maar ik heb wel een aardig uitgewerkt plan qua verhaal, karakters in mijn hoofd en op papier én een moodboard om te raadplegen ;-)

Ik hoop ...o nee.... ik zal volgende week weer een up-to-date-tje schrijven. Ik hoop dat jullie toch nog meelezen....

Boeken die niet weg te leggen zijn!

.

Ik heb het niet vaak...maar áls ik het heb: verslingerd zijn aan een boek en ieder momentje die je (stiekem) pakken kan: lezen!

Het boek is nu uit (snif) en ja, ik wil méér.
Het gaat om het boek Later van Rosamund Lupton. Ik had ooit een preview gelezen van Zusje, maar helaas is het exemplaar iedere keer weg bij de bieb. Maar ik zag wel het boek Later van dezelfde schrijver staan. Wauw....

Wat een verhaal. En wat een hoop mogelijkheden voor wie de dader zou zijn. Uiteindelijk is het natuurlijk precies diegene die je echt niet verwacht. En wat een heerlijke vertelstijl.

Nu ga ik er toch maar aan denken om Zusje dan maar aan te schaffen......

Liebster Award ontvangen.....

Van Isabella ontving ik de Liebster Award. Nu heb ik die al weleens op mijn andere blogs ontvangen...maar één in het engels is weer eens iets anders ;-)
De vragen zal ik beantwoorden, maar opnieuw meedoen aan blogs nomineren zie ik even niet zo zitten...om de simpele reden dat de vorige keren eigenlijk iedereen er voor bedankt.....en ik ondertussen niet meer weet wie ik dan wél kan vragen!

The questions: 

1. What is your favorite beauty product ever?

Tja, nu val ik door de mand: ik heb helemaal niks met beauty products....

2. In which country would you like to live in 10 year from now?

Uhm...ik graag in een mooi winters land, manlief houdt meer van de zon. Dus misschien is noord-Italië dan wel iets? Maar wel met m'n kinderen erbij dan ;-)

3. Is their something from your past you would like to change?

Mijn moeder is al jong overleden. Haar als oma voor mijn kinderen mee mogen maken zou een mooie zijn....

4. Do you have any addictions right now?

Ik ben heel saai: ik rook niet, ik drink niet....eh, ik snoep graag, dat dan weer wel

5. Which of the 4 seasons suits you the best?

Winter, maar dan een echte met sneeuw! 

6. What is your dream career?

Dat mag duidelijk zijn: schrijfster zijn

7. If you could be any celebrity for one day, who would it be?

Een musicalster. Maar ik heb niet echt één iemand

8. Cat or dog?

Allebei leuk....maar als ik dan moet kiezen: de kat. Heerlijk onafhankelijk

9. What quality do you appreciate the most in people?

Naast het geijkte van betrouwbaarheid bla, bla, bla:creativiteit! 

10. What is the sweetest thing someone has ever done for you? 

Tja, als moeder kies ik dan toch voor de onverwachte lieve uitspraakjes van mijn mannen

11. Describe what your blog is about and why?

Schrijven! Gewoon omdat het leuk is....

Mijn verhaal: stukje twee

Steegje in Leiden

Deze week natuurlijk geschreven aan mijn verhaal. Ik wilde graag een bezoekje brengen aan Leiden, om sfeertje te proeven, maar dat ging helaas niet lukken. Dus bij deze dan nog  maar een stukje...het eerste stukje kan je hier lezen!

Er zal toch niks gebeurd zijn? De schrik slaat me even om mijn hart maar ik spreek mezelf streng toe. Weet je nog: niet altijd gelijk uitgaan van het ergste!

Ik zak neer op mijn bed. Voor even. Dan sta ik weer op. Te rusteloos om te blijven liggen. Waar blijft hij nou toch?

“Wieke?” De stem achter de deur laat me schrikken. Even weet ik niet wat ik nu moet doen. Maar dat maakt niks uit. De deur opent toch wel….privacy is hier niet echt aanwezig. Helaas.

‘Je bent er dus nog.” Max, de verpleger, staat voor me. Met zijn vriendelijke grijns en doordringende ogen. Maar dat geeft niet. Niet bij Max, die overduidelijk hart heeft voor zijn “schaapjes”, zoals hij ons altijd lachend noemt. Patiënten, bewoners, cliënten, we krijgen van alles over ons heen. Maar ‘schaapjes’ klinkt een stuk leuker, niet waar?

“Je zou toch weggaan?”

Ik knik. En zucht. Max ziet het. Max wel, die ziet alles.

“Gaat het niet door?”

Ik haal mijn schouders op. Waarom spreekt hij de woorden uit waar ik bang voor ben?

“Kom gezellig even beneden wat drinken dan!” Hij houdt uitnodigend de deur open. Waarom zou ik?

Maar Max staat erop.

“Kom nou maar. Hier staan wachten schiet je niks mee op. En anders zit jij hier alleen en ik alleen beneden.”Bij de laatste woorden zet hij een zielig stemmetje op. Ik kan er niks aan doen. Ik lach. Zoals Max me altijd laat lachen. Max wel….

Met enige tegenzin loop ik mee. Ik neem wel mijn jas en tas mee, zodat ik meteen met mijn broer mee kan als hij toch nog komt.

De trap, vlakbij mijn kamer, komt direct uit in het woongedeelte van onze groep. Normaal een grote huiskamer vol met koffie slurpende mensen…Liters koffie gaan er hier door. Maar ja, wat moet je anders doen? Drank is verboden, roken ook (binnen tenminste) en al die bakken thee komen na een uurtje ook je neus wel weer uit.

Max loopt direct naar de koffiepot en schenkt ons in. Hij zit inderdaad alleen, zie ik.

“Is echt iedereen weg?’ vraag ik zacht. Max knikt. Zijn observerende ogen onderzoeken mijn gezicht. Op zoek naar mijn emoties. Maar ik weiger. Ik weiger om mijn verlatenheid te laten zien. Zelfs aan Max. Dit keer gaat het ook hem niks aan. Maar ja, Max zou Max niet zijn als hij zich niet laat afschepen. Hij gaat zitten en trekt de stoel naast hem naar achteren. Hij weet dat ik beter praat als ik hem niet aan hoef te kijken.

“Het is Kerst , Wiek.” Waarom klinkt zelfs zijn stem zo kwetsbaar?

“Dus?”

Zijn zucht klinkt. Zacht maar in deze ongewone stilte absoluut hoorbaar.

“Dat zijn familiedagen….”

Ik schrik van zijn stem. Voelt hij zich nu rot voor of om mij? Of is hij boos omdat hij, door mij, niet bij zijn familie kan zijn?

“Sorry dat ik er nog ben…”aarzel ik.

Mijn boek: wat heb ik uitgespookt deze week....

Op pinterest heb ik een moodboard gemaakt voor mijn verhaal. Ik kwam zelfs nog op nieuwe ideeën.....waar pinterest al niet goed voor is! Meekijken? Mag hoor: hier is hij te vinden

Leiden, waar het verhaal o.a. afspeelt

De uitwerking van het verhaal zit nog vooral in mijn brein te sluimeren. Omdat ik steeds mooiere plannen krijg om het verhaal spannend te krijgen, "durf" ik nog niet teveel vast te leggen. Ik denk nog even lekker door...Kan uiteraard ook als het wel op papier staat. Maar zover ben ik dus nog even niet gekomen....

Tot ik op het idee kwam om eens te gaan brainstormen met mezelf .....Ik schreef de hoofdpersonen op en gaf met pijltjes en wolkjes relaties, feiten, handelingen e.d. aan.

Wauw, wat werkt dat super. Ik kwam zo op nog meer ideeën, conclusies, combinaties enz, enz.
Hé, zo ga ik ieder hoofdstuk maar eens uitwerken.......

Mijn verhaal: hier een klein stukje

Deze week heb ik geschreven en wat "mood"verzamelt op pinterest.
De personages Wieke, haar broer Hans en verpleger Max heb ik enigszins in mijn hoofd zitten.
Hierbij mijn voorlopige begin van mijn "boek". Dus lees maar even mee:

afb. Morguefile

De stilte is mijn vriend niet. Nooit geweest ook, trouwens. Hoewel lawaai me soms het toilet in jaagt om even tot rust te komen. Dat dan weer wel. Maar stilte, echte stilte, die maakt me gek. Al heb ik nooit begrepen waarom. Ik loop heen en weer in mijn kleine kamertje. Wanneer komt hij nou? Ik word echt gek van die stilte hier in dit gekkenhuis. Blijkbaar zijn alle bewoners inmiddels vertrokken naar hun families en ben ik alleen over gebleven. Familie…laat me niet lachen! Familie is om door verlaten te worden….dat is mijn ervaring! Voor zeker de honderdste keer kijk ik uit het raam die uitzicht biedt op het oude statige gebouw. Het gebouw waar ooit het gesticht in huisde. Inmiddels omgedoopt tot psychiatrisch kliniek. Wat misschien een stukje vriendelijker klinkt maar als mensen weten dat je hier woont ben je al afgeschreven. Dan deug je niet, dan ben je gek!

Gelukkig biedt mijn raam ook uitzicht op het laantje waarover de bezoekers naar het tehuis toe komen rijden. De nieuwe aanbouw, waarin tegenwoordig de bewoners hun leefruimte hebben, is aan de oude inrichting gebouwd. Eerlijk gezegd vind ik het geen gezicht. Een oud, wit, statig gebouw met een modern hoekerig aanhangsel….Komt hij nou al?

Maar het laantje blijft leeg. Geen auto’s van bezoekers, geen bewoners die een wandelingetje maken. Wat een leegte, wat een stilte….

Ik kijk naar mijn klokje. Het tikt langzaam verder. Het zachte getik is in deze stilte akelig duidelijk aanwezig en tegelijkertijd het enige wat ik hoor. Hij had hier allang  moeten zijn….mijn broer. De enige die nog naar me omkijkt. Ik vraag me af waarom hij niet komt. Hij zal toch wel komen? Dat had hij immers beloofd! Misschien is er iets tussen gekomen? Ik schud mijn hoofd. Dat had hij me echt wel laten weten! Voor de zekerheid pak ik mijn mobieltje. Maar ik zie niks. Geen knipperend lichtje dat er een berichtje is. Geen envelopje boven in het schermpje. Ik check toch nog maar even extra de berichten met zijn naam. Maar de nieuwste is van twee dagen geleden waarin hij me vertelt dat hij me ophaalt….

Boeken van vroeger

afb. geplukt van boekenvanvroeger.nl

Vandaag een overleg gehad op school met mijn bieb-collega's. Discussies over welke boeken wel of niet in de bieb op school thuis horen. En uiteraard ook waarom dan eventueel niet....
Het gaat dan uiteraard om de boeken van nu.

Populaire boeken zijn vooral Geronimo Stilton, leven van een looser, dagboek van een muts....

In de ban van het kinderboek thuis nog eens gaan snuffelen op internet naar kinderboeken. En toen kwam ik deze site tegen. Even een keer geen boeken van nu, maar juist van vroeger! Wat leuk! Ik herken er zeker het één en ander. Zo had ik alle Rozemarijntjes, bijna alle Jip en Janneke's en o, ja, mijn favoriete boek Lawines razen heb ik nu in bezit......Uit de schoolbieb, na sanering. Dezeelfde schoolbieb als waar ik op school gezeten heb. Zou het echt nog hetzelfde exemplaar zijn?

Wat lazen jullie vroeger?

Welke stijl spreekt me aan?

Eén van de grote vragen die ik mezelf regelmatig stel is: welk genre spreekt je nou het meeste aan? En dan kom ik toch wel uit op boeken die ik wel graag lees, maar vooral ook graag schrijf. Alleen: het zijn wel altijd emotionele toestanden en soms denk ik weleens: waarom zo zwaar?

En dan zijn we dus weer in dubio. Moet ik niet voor iets luchtigers gaan? Een gezellige chicklit, een kinderboek, een.....maar ik merk dat het passionele schrijven dan toch anders is.

Dus: waar gaan we dan voor? Voor de passie of het luchtige? Hm, lastig. Hoewel: eigenlijk geef ik het antwoord zelf natuurlijk al. Daar waar je passie ligt, gaat je veel beter af! Ja toch?


Mijn idee voor het verhaal wat het nu echt moet gaan worden is dan ook wel bekend. Een moodboard had ik al (nog even privé) en de eerste pagina's zijn allang geschreven de laatste weken....

Dus welkom bij het verhaal van Wieke.
Het verhaal speelt zich vooral af in Leiden en omgeving. Wieke en Hans (broer en zus) zijn de hoofdpersonen, waarbij Wieke is opgenomen wegens een angststoornis (denk ik) en Hans spoorloos verdwenen is.

Het verhaal hoop ik te schrijven als een psychologische thriller (dat lijkt me de beste omschrijving)

Mijn vorderingen zal ik hier weer bij houden!

Toch even een berichtje...

Het is nu twee weken geleden dat ik jullie op de hoogte heb gehouden van mijn schrijfvorderingen. Waarom ik vorige week af liet weten? Omdat er simpelweg niks te melden viel....

De beslissing is nu toch maar genomen: ik ga veranderen van verhaal. Ja, ik weet het, het was niet de opzet. Maar: ik heb allang door dat hier mijn "schrijfpassie" niet ligt. Schrijven wordt zo een moeten en geen willen meer. En dat was mijn opzet dus echt niet!

Dus ga ik het over een andere boeg gooien. Komende week ga ik eerst bedenken waar wel mijn schrijfpassie ligt....eigenlijk stom: dat weet ik allang....Maar dan vooral ook gericht op het verhaal zelf.
Dus niet alleen genre, schrijfstijl e.d. maar ook welk onderwerp/verhaal mij zo kan boeien dat ik er voorlopig wel mee bezig wil en kan zijn. En ik ook elke dag er even voor vrij wil maken!

Een afknapper: nee, eigenlijk niet. Toegeven dat iets niet werkt, zie ik niet als falen. Eigenwijs erin blijven hangen en daardoor je plezier in je hobby verliezen vind ik een stuk dommer!

afb. Morguefile.com

De vorderingen

Deze week wel weer een stukje geschreven aan mijn boek. Hoofdstuk twee is dus in wording. Ik heb nog wel een stukje bij hoofdstuk 1 geplakt, omdat ik me realiseerde dat het meer bij hoofdstuk 1 paste, dan in een nieuw hoofdstuk.
Daarnaast me ook weer even over de hoofdpersonen gebogen of ze wel helemaal de rol hebben die bij ze past ;-)
Verder ben ik vooral aan het schrijven geweest voor betaalde teksten....en dat loopt lekker!

Gastschrijver op een nieuwe schrijfsite!

Claudia Biegel, schrijfster van o.a. foute Sarah's, is een site begonnen over schrijven. En nodigde mij uit om als gastschrijver een stukje in te sturen. Je kan haar site uiteraard bezoeken: messcherpschrijven.nl
Je kan er een kort verhaal downloaden en nog veel meer vinden over schrijven.
Claudia zelf vertelt er het volgende over:

De website Messcherpschrijven.nl wil informatie delen over schrijven, publiceren en vooral schrijftalent de mogelijkheid geven om eigen werk te publiceren.

Het idee voor de site is ontstaan vanuit mijn persoonlijke ervaring met schrijven en vooral met publiceren. Als beginnend schrijver voelde ik me helemaal verloren in uitgeversland. Regelmatig botste ik op termen waarvan ik nooit eerder had gehoord of wachtte met rode oortjes op antwoord van uitgevers die niet eens de moeite namen om een afwijzingsbrief te sturen. En ik had zoveel vragen…Hoe weet je welke uitgevers wel of niet te benaderen? Misschien uitgeven in eigen beheer maar hoe moet dat dan?

Hoewel ik absoluut niet pretendeer door schade en vooral veel schande zo wijs te zijn geworden dat ik al uw schrijvers- en publiceervragen kan beantwoorden, is het wellicht mogelijk een paar tips te geven. En u mij. Want Messcherpschrijven.nl staat in de eerste plaats voor dialoog. Laten we het samen doen, het schrijven zelf is tenslotte al eenzaam genoeg.

Schrijftips op video en mijn tekstschrijver ervaringen

In mijn mail kreeg ik van David Mulder een link naar een video met een schrijftip. Er volgen er nog twee. Op zich een aloude tip: schrijf elke dag...
Maar wie hem zien wil: dat kan hier.

Sinds een week of twee heb ik me in laten schrijven bij textbroker en wauw...hier verdien ik echt wat mee. Oké, het is niet zoveel dat je er een waar loon aan over houdt. Maar voor mij is het zeker een leuke manier om bij te verdienen. Helaas ligt Todio plat...en niemand reageert. Dus die laat ik nog maar even achter de hand liggen. Wie weet of dat ooit nog goed komt?

Eerste hoofdstuk is klaar....voorlopig

De sfeer was een beetje weg om me te kunnen verdiepen in mijn verhaal. Nadat de kerstvakantie was afgelopen en het gewone leventje weer van start ging, werd mijn aandacht toch erg opgeslokt door "aardse" zaken ;-) en werd de ruimte een verhaal wat ook nog ergens "moest".

Dus ben ik zondag er maar eens even voor gaan zitten en moest ik van mezelf weer eens even er echt in duiken. Resultaat: eerste hoofdstuk is af. Nog niet helemaal zoals ik wil. Want de juiste toon heb ik nog niet helemaal gevonden. Maar herschrijven hoort er nou eenmaal (meestal) ook bij. Hoewel dat ook het voordeel geeft dat niet alles meteen perfect hoeft en je vooral even met het verhaal bezig kan zijn.

Dus vond ik ook dat ik de ondergaande maan nu maar eens op de foto moest zetten: vanochtend met mijn mobiel. Geen superfoto...maar toch

Hoe nu verder?

Vrijdag zou mijn blog erop staan....dus ga ik er maar even voor zitten. Maar wat  ga ik vertellen?
Eigenlijk heb ik niks gedaan. Niks anders dan me afvragen of dit wel het verhaal is waar ik mee verder moet gaan....want waarom kan ik me niet tot schrijven aanzetten? Wil dat zeggen dat het verhaal toch niet helemaal mijn ding is? Moet ik eigenwijs in dit verhaal blijven "hangen"? (want op zich vind ik het wel een leuk idee....). Of toch gaan voor een ander verhaal waar wel de woorden zomaar uit mijn pen vloeien (oké, beetje overdreven...)
Ik ben er eigenlijk nog niet echt uit. Ik wil graag eens bij één verhaal blijven. Dat was ook de opzet, natuurlijk. Maar dan moet het wel een verhaal zijn waar ik wat mee kan....wat is dan slim? Toch een ander verhaal kiezen en me daarin storten? Hierin blijven "hangen" en uiteindelijk toch er niks mee kunnen? Blik op oneindig en maar zien waar het schip strandt...
Ik ben er nog niet uit....want opgeven is geen optie. Maar....maar......
Eigenlijk is die discussie in mijn hoofd het enige wat ik gedaan heb deze week.....(wat mijn verhaal betreft dan...) O ja, op een zinnetje of vier na dan.
Het is namelijk een heel ander soort verhaal dan ik meestal probeer te schrijven. Meestal ga ik meer voor emotionele verhalen en dan nog het liefst in ik-vorm.....slik.....

afb.morguefile

Een schrijfreis maken...gewoon thuis!

Via schrijven online kwam ik op deze pagina terecht. Wauw....klinkt eigenlijk best wel "spannend".
Schrijfreizen nodigen je uit dagelijks te schrijven over dingen die je bezighouden. Op een verrassende en prikkelende manier.( zoals ze het zelf uitleggen)
Hoewel ik dan wel denk: voor het geld dat ik betaal zou een beetje feedback wel leuk zijn. Nu betaal je dus voor één schrijfopdracht per dag via mail en dat is het....of ben ik nou heel erg?

Maar het concept spreekt me wel aan. Dus wilde hem wel even delen!

Een week verder in het nieuwe jaar: hoe is het na blue monday?

afb. morguefile

Maandag was het blue monday. De moeilijkste dag van het jaar....zegt men. Ik heb er weinig van gemerkt, eigenlijk ;-p
Voornemens sneuvelen...zegt men. Nou, de mijne staat nog hoor! Ik ga nog steeds voor mijn boek!
Oké, ik ga niet hard, maar dat maakt niet uit, toch?

Ik ben dan eindelijk begonnen met het echte schrijven. Nog niet veel , maar goed, het begin is er!
Veel meer heb ik eigenlijk niet aan/voor mijn boek gedaan. Komende week hoop ik wat meer tijd er voor vrij te kunnen maken!

Deze week verder denken....

Alweer een week voorbij. Wat gaat de tijd toch snel...sneller dan mijn boek ;-)

Deze week heb ik van de hoofdpersonen het karakter proberen vast te leggen. Dat is vast nog niet helemaal compleet, maar zoiets groeit, denk ik, ook nog gedurende het verhaal.

Verder heb ik een inleiding geschreven en het boek Wie schrijft van Elizabeth George tevoorschijn gehaald. Niet om hem nu helemaal van a tot z te gaan lezen...maar wel om even te kijken of er nog bruikbare tips in staan.

Toen ik in de bieb aan het struinen was voor een boek voor één van mijn jongens, bedacht ik me dat het misschien wel handig is om zelf ook een jeugdboek te lezen om nog meer in de "vertelmodus" voor de jeugd te komen. Natuurlijk lees ik mijn jongsten nog voor...maar zelf lezen is toch weer anders. Zeker nu ik er op deze manier mee bezig ben! Ik heb een boek meegenomen van Simone van der Vlugt: Zwarte sneeuw.       

Komende week wil ik toch gaan proberen om nu eindelijk eens echt te gaan schrijven.

 Normaal schrijf ik allang....ik hoop dan ook dat het een goed begin is op deze manier!

 Ik zal ook mijn oude schrijfcursus (kinderverhalen schrijven) maar weer eens tevoorschijn halen!

Ik weet echt niet waarom...... (kort verhaal)

Stilte. Niet alleen om mij heen, maar ook in mijn hoofd. Stilte in MIJN hoofd. Onmogelijk. Ik, die altijd maar bezig is. In mijn hoofd dan, wel te verstaan. Uit mijn handen komt, helaas, iets minder. Maar in mijn hoofd schrijf ik de mooiste boeken. De ontroerendste brieven. De meest aangrijpende gedichten én geef ik de interessantste interviews. Om de één of andere reden ben ik ontzettend goed in het verzinnen van de mooiste volzinnen. Het liefst doorspekt met gigantisch origineel gevonden beeldspraken. Maar ja…dan komt het opschrijven. Vol goede moed probeer ik achter mijn computertje de volzinnen uit mijn hoofd te vangen in geschreven woorden. Waarom zijn woorden in je hoofd niet te vangen in letters? Bezopen toch! Als ik het kan denken, kan ik het toch ook opschrijven! Ik bedoel maar, ik weet alle letters uit het alfabet op te schrijven. Ik weet hoe ze allemaal klinken. Dus waarom lukt me dat dan niet? Ik weet echt niet waarom….

Maar nu is het stil. De woorden komen zelfs niet op in mijn fantastische brein. Als het daar al stil is (kan dat wel…stil zijn in je hoofd? Denken doe je immers altijd?), akelig stil is, hoe krijg ik dan iets op papier? Juist, niet dus!

                                  

Mijn dampende kop koffie wordt dit keer gedachteloos opgedronken. Ik moet en ik zal schrijven! Dan maar weer eens snuffelen op internet of ik daar iets nuttigs tegenkom. Een leuk ideetje door een idioot nieuwsbericht. Schrijftips van zogenaamde echte schrijvers. Wie is eigenlijk een echte schrijver? Iemand die per ongeluk een boek heeft weten uit te geven? Wie zegt dat Kareltje uit het clubblaadje van de hondenvereniging niet veel mooier schrijft? Wie maakt eigenlijk uit wat mooi is? Wat écht is?

Met meer vragen dan antwoorden sluit ik mijn internetsessie weer af. Helaas is mijn koffie op, mijn koffiepauze daarmee ook weer ten einde en zonder een letter op papier gekregen te hebben, sta ik even later gebogen over mijn walgelijke strijkwerk.

Opnieuw een deuk in mijn zelfvertrouwen. Want ja, in mijn hoofd ben ik die echte schrijver, natuurlijk. Maar in realiteit ligt dat nou eenmaal anders. Ik weet echt niet waarom…..

Na mijn oersaaie huishoudelijke klusjes besluit ik de stad in te gaan.

“Môge, juffie!” De buschauffeur is blijkbaar wél in een goede bui. Of ik nou dat “juffie”leuk vind, doet er nu even niet toe. Het is altijd nog beter dan “dame”, vreselijk, of een chagrijnige buschauffeur die zijn mond niet opentrekt. Helaas begint deze chauffeur niet alleen met enthousiast begroeten, maar rijdt hij ook zo. Voordat ik zit, op die walgelijk harde rode stoelen, trekt hij al op. Met een gil duik ik voorover en belandt dit juffie met haar handen op de schoot van een nors uitziende man. Zijn afhangende druipsnor ziet er ook al nors uit. En smerig. Brr. Zijn stem druipt ook al mee. Ik krijg kippenvel van zijn enge stem.

“Kan je niet uitkijken, stom wijf!” Ik mompel een excuus, maar de man foetert door. Wat een onbeschofte man!

Zo snel als ik kan, maak ik dat ik weg kom. Zover mogelijk naar achteren ga ik zitten. Terwijl de chauffeur veel te vrolijk de bochten neemt, waardoor ik alle kanten opgezwiept wordt, schieten de gedachten door mijn hoofd. Hoera, die zijn er tenminste weer. Heerlijk fantaserend kijk ik uit het raam. Goed opletten, “juffie”, goed opletten wát je denkt. En dan straks weer op jacht naar de woorden….

Ik stap de bus uit en besluit naar de boekwinkel te lopen. Helaas…helaas, ook de hangsnorman gaat die kant op. Hoewel zijn pak hem een statig uiterlijk geeft, heb ik hem te dichtbij gezien om hem ook statig te vinden. Brr, die snor was echt vies! Hoe kan iemand nou zo op stap gaan…Als ik achterom kijk, loopt de man nog steeds in dezelfde richting. Bij de boekwinkel loop ik opgelucht naar binnen. Zo, nu ben ik hem tenminste kwijt.

Er staat in de hoek een tafeltje, met daarop boeken van Marco de Winter. De bekende schrijver van “De winter in de rozentuin”. Ik heb het net zelf gelezen én vond het zo mooi dat ik meteen wist dat ik ook een boek in dat genre wilde schrijven. Weg met mijn kinderboekideeën. Het moet en het zal een echte literaire roman worden. Met net zulke mooie volzinnen, die ik ook altijd verzin. Zo romantisch, zo literair, zo beschaaft! Oké, in mijn hoofd dan…

Er staan veel mensen al te wachten. Jammer dat ik het niet wist, anders had ik mijn exemplaar ook meegenomen. Want Marco komt signeren. Jawel! Zal ik anders gewoon nog een exemplaar kopen? Dan verkoop ik gewoon mijn andere. Op internet, gewoon voor de volle prijs. Zijn genoeg mensen die daar intrappen! Zeker als het om zo’n echte schrijver gaat als Marco! Ja, ja, HIJ is nou een echte schrijver. Echt zo’n schrijver die ik ook wil zijn. Eh..eerlijk gezegd weet ik niet echt waarom ik nou zo graag een echte schrijver wil zijn. Maar het lijkt mij wel heel stoer om te kunnen zeggen dat je een echte schrijver bent. Wat een status! Ja toch?

En dus sluit ik aan bij de rij wachtenden. Ik sta nog maar net, als de mensen enthousiast beginnen te klappen.

“Daar is hij!” hoor ik een mevrouw voor me zeggen. Benieuwd kijk ik om de mensen voor me heen. Daar staat hij dan. Mijn grote voorbeeld, eigenlijk zou je dat wel zo kunnen zien. Ik bedoel maar, ik wil een echte schrijver worden en dat is hij immers al!

Enthousiast wil ik mee gaan klappen, maar mijn handen weigeren als ze zien wie daar hangt. Daar, achter het tafeltje van de echte schrijver, hangt weer die hangsnor. Het zit nog steeds vast aan dezelfde nepstatige man. Oef…is dat nou een echte schrijver?

Die middag zit ik met mijn kopje thee weer achter de computer. Op zoek naar een leuke nieuwe bezigheid. Een nieuwe hobby, een nieuwe cursus. Wat is nou erg interessant, denk? Niet alleen voor mij, maar ook voor andere mensen (tenminste, dat zij mij dan interessant vinden?) Want ach…dat schrijven is toch ook niet alles. Ik weet echt niet waarom….Of toch wel?

           

Met mijn hoofd in de wolken....of nee, juist niet!

Een verhaallijn in je hoofd hebben, is ook opeens interesse hebben in bepaalde zaken die met je verhaal te maken hebben....dus loop ik stiekem in de avond de hemel te bestuderen...Sinds ik zoveel lees over planeten, lees ik ook dingen als: Venus is de helderste "ster"(?uh?) aan de hemel na onze maan.....juist ja, dát wil ik zien!
Dus denk ik zo af en toe even sterren te moeten bestuderen of ze niet stiekem een planeet geworden zijn!

Zo ook gisteravond. Toen ik, iets veel te veel te laat voor mijn doen, mijn bedje op ging zoeken zag ik de maan aan een heldere hemel staan. Gewoon een mooi duidelijk maantje.....
Maar toen ik na mijn hele avondritueel nog eens door het dakraam naar buiten keek: wauw! De maan was blijkbaar nog iets verder uit de wolken gekropen en rondom de maan was een prachtige gloed waar te nemen. Wauw! Jammer genoeg even geen camera bij de hand én ik verlangde ondertussen iets teveel naar mijn bedje....

Foto is van morguefile. Lijkt wel een beetje op wat ik zag....

Maar een mooie overpeinzing is het wel waard...dacht ik zo!

Ergens daar,ver weg gelegen

een mysterie en toch zo waar

Flarden aan dromen over mogelijkheden

Is er daar leven?

Vertel het me maar!

Of nee, doe maar niet

ik wil het niet weten

want dromen is al mooi genoeg

over verlangen en in stilte gezwegen

over van alles

wat daar misschien

wel waar zou wezen....

Mijn vorderingen...

Alweer een week voorbij. En ben ik opgeschoten? Neuh...dat niet echt.
Ja, ik heb uitgeplozen dat Europa, één van de manen van Jupiter een geschikte plek is.

Ik heb een leeftijd bedacht voor de lezers....ik denk dat vanaf tien jaar wel een mooie is (hoop ik...)
En ik ben begonnen met sfeerplaatjes plakken op pinterest.

Aan echt schrijven ben ik eigenlijk nog helemaal niet toegekomen. Omdat ik het verhaal wat aangepast heb aan de leeftijd, is mijn schema ook niet meer helemaal goed.....maar ach, dat mag de pret niet drukken, toch!

Karakters wilde ik uitpluizen. Van de meeste hoofdpersonen heb ik het wel in mijn hoofd zitten. Nu nog vastleggen voordat ik het vergeet ;-)

Met het schrijven voor Todio zit ik wel op schema....Tja, je kan nu eenmaal niet twee dingen tegelijkertijd schrijven...zucht.....

Het ontstaan van mijn verhaal.....deel 1 ;-)

Allereerst: allemaal een fijn 2015! Een nieuw jaar...en dus ook het begin van mijn voornemen voor dit jaar: eindelijk eens echt werken aan een boek....

Mijn onderwerp en hoe dit ontstond:
Zondag waren we bij space -expo in Noordwijk. En zoals zo vaak: ik kreeg weer eens een idee voor een verhaal. (tja, waar niet....) Het leek me een prima idee, maar ja, ik realiseerde me ook dat research dan de meeste tijd in beslag zou gaan nemen. Dus heb ik nog eerdere ideeën voor verhalen in overweging genomen. Maar het ruimte-idee liet me niet los....dus: ja, ik heb gekozen voor dit onderwerp. Een verhaal wat zich afspeelt op een planeet in de ruimte.

Waarom dit onderwerp:
Uiteraard omdat het me aanspreekt, anders moet je er niet eens aan beginnen,(Zeker niet met zoveel research te doen....)
Maar daarnaast heeft het meer te vertellen dan de andere ideeën die ik overwogen heb. (vind ik ) En vooral: er zit spanning in en dat vind ik gewoon heerlijk schrijven.

afb. Morguefile

Wat ik tot nu toe heb gedaan:
Het is natuurlijk nog maar net begonnen, mijn avontuur met dit onderwerp. Maar ik heb toch al best wel wat gedaan. Zo heb ik een schema gemaakt van de indeling van het boek. Voor mijn doen een heel uitgebreid schema.....de hoofdstukken heb ik eigenlijk al in een paar zinnen verteld. Dus nu is het vooral schrijven en verder uitwerken. Natuurlijk heb ik hier en daar nog wel extra aanvullingen nodig...maar dat komt vast wel goed. Ben zelf eigenlijk wel blij met dit schema. Zo is het verhaal niet meer alleen een vaag idee, maar heeft het een duidelijke vorm gekregen. Of het schema ook werkelijk zo blijft bestaan, is natuurlijk helemaal niet zeker. Al schrijvende kan ik best tot hele andere conclusies komen....of misschien wil ik wel dingen die helemaal niet kunnen. Het moet natuurlijk ook nog wel ergens op slaan.

En ik zit regelmatig even te neuzen op internet over dit onderwerp.
Ik heb al wel een proefje gedaan om erover te schrijven, maar dat stelt nog niet veel voor....

Wat ik komende week wil gaan doen:
Een beslissing nemen welke planeet het gaat worden. Welke voldoet aan mijn eisen ;-)
De personages verder uitwerken. Karakter, hoe ze eruit zien enz.
Me verder inlezen...en wie weet ook alvast een beetje schrijven...